از درد جهالت ار بميري بهتر بي دانش دور دين نگيري بهتر

گر روزه چنين است که ما مي گيريم اي دوست اگر روزه نگيري بهتر

پيري ديدم نشسته بر سجاده مي گفت ز سوز سينه پندي ساده

يک يارب ايام جواني بهتر از طاعت صد پير زکار افتاده

قرآن شده بازيچه ي دست من و تو قرباني نفس بت پرست من و تو

گه فال و گهي کتاب گورستان است شد لقلقه زبان پست من وتو

هي مي گويي حسين و هي زار زني هي جامه سيه کني و هي جار زني

رو رو که تو را عمل به کار آيد و بس با کرده ي خويش صد حسين دار زني

هان اي دل من اين چه نمازي است تو را در محضر حّق ،زبان درازي است تو را

عادت کردي مگو عبادت کردم گويي که به صبح و شام ، بازي است تو را